Gelukkig konden we goed nieuws ontvangen in het ziekenhuis. Nadat we foto's hadden laten maken hadden we een afspraak bij de orthopedisch chirurg. Deze had de foto's al snel bekeken en wist ons te vertellen dat de breuk er goed uit zag. Mijn moeder voelde meer spanning dan ik. Ik wilde alleen maar dit korset af. Ik wilde een ander korset, die beter zat.
Daar was de dokter het in eerste instantie niet mee eens. Hij wilde mij met dit korset laten lopen voor de rest van de weken. Met wat aandringen kregen we een afspraak bij de gipskamer om een nieuw korset aan te laten meten.
Het was een raar gevoel om na een week ineens zonder korset te staan. Ik merkte ook dat ik duizelig werd en vroeg of ik even mocht gaan zitten. Wat een vreemd gevoel.. Wat voor de meeste mensen iets vanzelfsprekends is, is voor mij nu ineens een hele uitdaging.
En daar zit je dan. Weer thuis na het eerste ziekenhuis bezoek met een nieuw aangemeten korset. Dit korset kan ik afdoen zodat ik lekker kon douchen. En dat was een verademing!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten